Obama's First 100 Days: The Good, The Bad, and the Geithner

Has it been only 100 days since Barack Obama took the oath of office? Actually, it's only been 98, but sometimes 100 days feels like more than 100 days. This is one of those times. Obama's first 100 days have been among the most eventful in history.

Arianna Huffington

So how's it going?

According to the American people, pretty damn good. Not only does 69 percent of the public approve of the job Obama is doing, but last week, for the first time since January 2004, more Americans felt the country is headed in the right direction than in the wrong direction (48 percent to 44 percent). Remarkably, this "right direction" number has been steadily rising even as the economy has been steadily falling.

In his Grant Park acceptance speech on election night, the newly elected president warned that "the road ahead will be long," and "our climb will be steep." But his poll numbers are a vindication of the idea that, with the right leadership, Americans are mature enough to heed those words and not expect immediate results.

So any list of the most impressive achievements of Obama's first 100 days should start with the intangible qualities of transformational leadership --- from the president's personal equanimity (which Robert Reich described as "the serene center of the cyclone -- exuding calm when most Americans are petrified") to his masterful use of the bully pulpit.

In just his first 100 days, Obama has had almost as many prime time press conferences as George Bush did in his entire first term. And it's not just press conferences. Obama's willingness to speak directly to the American people -- in town halls around the country, on YouTube, on Leno, on ESPN, etc -- and to engage with them by answering questions online and reading ten letters a day from the public, is a powerful reminder that the White House isn't a privatized bubble or underground bunker off limits to the people.

He's also offered tone setters that are a useful reminder that the president is more than just the country's chief executive -- that he and the First Lady are also potentially the country's chief teachers. They've already taught the country a lot of lessons -- about what we eat and how we eat by planting an organic vegetable garden at the White House, and about commitment to family through their relationship with their daughters and by having the First Granny move into the White House to help Sasha and Malia settle into their new lives.

Now to the more tangible aspects of his presidency. Let's start with the pluses:

The stimulus package. It wasn't big or bold enough, and it suffered from the malodorous scent of Eau de Congressional Business as Usual, but the speed and focus with which it was passed showed how serious Obama was about pulling America out of its economic free-fall. And how competent his team was at hitting the ground running. Plus, it taught the new president an important lesson about the limits of bipartisanship for the sake of bipartisanship.
Passing and signing the national service bill. Not so long ago, a call for sacrifice meant asking people to go shopping or take a trip to Disney World. Creating a system in which more people can feel as if they're true stakeholders in their communities will not only produce physical benefits -- it will help repair America's moral infrastructure as well. And their answering of the call will be additional proof that Americans have been waiting for a leader to ask more of them.
Reversing course on stem cells. It was a clear statement about the return of the reality-based world. As Obama put it when he signed the order "It is about ensuring that scientific data is never distorted or concealed to serve a political agenda, and that we make scientific decisions based on facts, not ideology."
A progressive budget. Healthcare, provisions to tackle rising economic inequality, a more rational defense budget, tax cuts for all but the very wealthy -- as David Leonhardt of the New York Times wrote, Obama's budget is "nothing less than an attempt to end a three-decade era of economic policy dominated by the ideas of Ronald Reagan and his supporters."
Foreign Relations. From granting his first presidential interview to Al-Arabiya TV to loosening the embargo on Cuba to hanging an open sign on the State Department, Obama has signaled that the bellicose days of antagonism as our default foreign policy position are over. And his decision to close Guantanamo also sent the right message to the world.
The rescue of Captain Richard Phillips of the Maersk Alabama. Blowing away fears of a sea-faring Black Hawk Down, Obama's restrained behind-the-scenes handling of the volatile hostage situation demonstrated that the new commander-in-chief is not afraid to pull the trigger when an American life is on the line. Bonus points for causing the Limbaugh-Hannity worldview about Democrats being nothing but bleeding hearts to shift on its axis.

A solid run of pluses. Now for the minuses:

The bank bailout. In his appointments at almost every agency, Obama has demonstrated a desire to receive a wide range of opinion. But the exception is a doozy: at Treasury, the range of opinion goes all the way from Goldman to Sachs. Several hundred billion dollars later, the banks still aren't lending, the zombies are still on their feet, preferred shareholders are still being catered to, the knowledge of where our money has gone is spotty at best, and oversight and transparency remain unfulfilled promises. The Obama White House's vision for the rescue remains startlingly myopic. The result is the continued funneling of hundreds of billions of taxpayer dollars to the very people who got us into the mess we are in -- with very little accountability demanded in return. The biggest black mark on Obama's first 100 days is his head-scratching reliance on the bank-centric beliefs of Larry Summers and Tim Geithner.
Afghanistan. Obama has committed 21,000 more troops to Afghanistan but as many, including Obama himself, have noted, there is no exclusively military solution to Afghanistan. What's more, unlike with Guantanamo, Obama has adopted Bush's policies regarding the enemy prisoners being held at Bagram Air Force Base in Afghanistan.
Torture accountability. Obama has said he wants to look forward and not back, and it's reasonable for him to not want his agenda sidetracked by torture commissions and investigations. But the way we respond to the revelations about the Bush administration's use of torture isn't merely a question of policy; it a question of morality. The minute the president starts framing the issue as a matter of right vs wrong, his choices will be clear. Because if there is one thing Obama cannot afford to abandon it's the moral high ground. And he can trust the American public to walk and chew gum at the same time -- to be able to support a national health care plan, a new energy plan, the reforming of our education system, and at the same time support accountability for those who undercut our fundamental values.
Sensible gun control. Despite a recent run of deadly gun rampages and an appeal from the president of Mexico, whose country is paying a heavy price for bought-in-America guns, Obama has chosen the path of political expediency and turned his back on his campaign promise to reinstate a ban on assault weapons.

For the last eight years, we suffered from the soft bigotry of low presidential expectations. Taken as a whole, Obama's first 100 days have been an inspiring change from a White House that expected as little from us as it did from itself.

The road ahead is indeed going to be long and steep. But at least we're on the right road.

Welcome Albania

Published: April 28 2009 19:39 | Last updated: April 28 2009 19:39


With the European Union buffeted by economic crisis, constitutional arguments and worries about relations with Russia, it would be easy for its leaders to overlook the formal EU membership bid from little Albania. Easy but wrong. The Union’s eastward enlargement is among its greatest successes; it must be enhanced by embracing the fragile states of the western Balkans, including Albania.

Tirana’s move comes just days after EU states accepted an entry application from neighbouring Monte negro. Albania may have to wait a few months for a go-ahead as Brussels will quite rightly wish to see that the June parliamentary election takes place in line with EU standards. But barring mishaps both countries should soon begin the arduous business of multi-year entry negotiations.

All this is welcome: Brussels must keep enlargement moving at a time when it faces serious obstacles.

Turkey and Croatia, the two countries now in membership talks, have run into difficulties. With Turkey, there is a fundamental lack of EU political will that has generated disenchantment in Ankara. With Croatia, the main problem is a petty border dispute with Slovenia, over which Ljubljana is needlessly blocking Zagreb’s progress.

The four remaining western Balkans territories – Serbia, Bosnia, Macedonia and Kosovo – all face challenges before they can even start entry talks. Serbia must capture Ratko Mladic, the Bosnian Serb wartime general wanted for genocide; Bosnia must show greater cohesion among its divided ethnic communities; Macedonia must settle a name dispute with Greece; and Kosovo must win greater recognition of its independence.

All the would-be members, not least Albania, must also do more to fight crime and corruption. It will not be easy – but it would be even harder without EU membership prospects.

Meanwhile, the EU must put its house in order. The Lisbon treaty must win approval in the repeat Irish referendum this year. Otherwise, there will be no legal room for new entrants, except Croatia. The EU should also generate more public backing for the Balkan enlargement. It must be sold as a modest rounding-out of the 2004-07 enlargement, as it brings in states already surrounded by EU members.

It is a hard sell in an economic crisis. But it should not be impossible. The western Balkans have since the Yugoslav wars been largely the EU’s responsibility. Preparing the region for accession is the only rational way of finishing the job of securing its peace and prosperity.

Source: Financial Times

Vendime te pavarura?!

Ne nje dite te premte e cila per shume shqiptare konsiderohet si dita e lutjeve dhe amsherimit, Kosova u “ripushtua” nga presidenti i nje vendi fqinj I cili nuk arrin ta kuptoje se Kosova eshte shtet I pavarur dhe neutral ne zhvillimet rajonale. Packa se vizita e Zotit Tadic ishte nje element te cilin bashkesia nderkombetare duhet ta konsideroje ndersa vlerereson emancipimin e klases politike kosovare, dhe aq me teper ne kohen kur palet kane dorezuar materialet e tyre pro dhe kunder pavaresise ne Gjykaten Nderkombetare, eshte intersante menyra e ndjekur nga drejtuesi I shtetit Serb ne marrjen e lejes per te vizituar Manastirin e Decanit.

Me 17 Shkurt 2008 Kosova shpalli pavaresine e cila eshte njohur tashme nga vendet kryesore te hemisferes perendimore. Nje gje e tile duhet ti tregoje jo vetem Beogradit por edhe Prishtines se marrdheniet mes tyre duhet te kanalizohen drejt rrugeve diplomatike te drejtperdrejta dhe jo nepermes ndermjetesve. Jetojme ne 2009, qe do te thote se kemi kaluar 10 vjet nga koha e konfliktit te armatosur dhe eksodit biblik te kosovareve drejt vendeve fqinje ne perpjekje per te shpetuar jetet.

Menyra qe zgjodhi Beogradi, duke iu drejtuar perfaqesuesve te Bashkimit Europian ne Beograd, anashkaloi ne menyre te plote atoritetin e Qeverise se Kosoves. Ndonese kryemininistri Thaci nuk ishte present ne Kosove, do te ishte e rruges qe qeveria e Kosoves te filloje te sillet si qeveri e cila ka kontroll mbi Kosoven dhe qe ka autoritet eksluziv mbi vizitat qe politikane rajonale mund te bejne ne Kosove. Cili do te qe reagimi I Beogradit nese Sejdiu, Thaci, Topi ose Berisha do te vizitonin Presheven, Bujanovcin apo Medvegjen dhe do te shpreheshin se sillnin “mesazhe paqeje per serbet dhe shqiptaret ne luginen shqiptare”?

Qeveria e Kosoves duhet ti tregoje Beogradit sikurse edhe Bashkimit Europian se eshte ne gjendje te marre vendime duke mbrojtur interesat e shtetatsve te vet sikurse esht ne gjendje te punoje dhe kontribuoje ne stabilitetin europian. Gjykata Nderkombetare, sikurse edhe vendet te cilat po diskutojne njohjen e pavaresise se Kosoves jane te vemendeshme ne menyren se si autoritetet kosovare I realizojne obligimet e tyre kushtetuese ne mbrojtje te lirive dhe te drejtave te shtetasve te vet, sikunder I kushtojne vemendje aftesise se qeverise te ndermarre vendime ne menyre te pavarur nga presionet.

Populli shqiptar ka nje shprehje te vjeter e cila ka gjetur domethenien e vet ne kohe te ndryshme te realitetit historik “ Ujku qimen e nderron, por zakonin s’e harron”. Ne kete contest pse duhet te ndihemi te befasuar qe Presidenti Serb Tadic u shpreh per Kosoven pjese e Serbise? Duke lejuar, qofte edhe nen presion nje vizite te rangut te tille, qeveria e Prishtines I dha nje argument me teper nacionalizmit ballkanik per te vazhduar “luften” e tyre kunder paqes dhe mirkuptimit rajonal. Vizita te tilla duhet te konsiderohen ndihmese te bashkepunimit dhe menaxhimit te konfliktit por jo ndersa palet u bien kembaneve te ndryshme. Eshte koha qe qeveria e Kosoves ti tregoje botes se eshte e zonja e vetes. UNMIK dhe perfaqesuesi special per Kosoven nuk kane me forcen e ndryshimit te vendimeve qe mbrojne sigurine dhe te ardhmen e popullit Kosovar pavaresisht perkatesive etnike.

Eshte interesante se cfare nenkupton Kryeministri Thaci kur shprehet se "vizita e Tadic ne Kosove eshte interes shteteror per Kosoven". Mos valle kryeminsitri mendon se deklarata qe Tadic beri ne Decan mund te perdoret ne ICJ per te treguar se Serbia akoma eshte ushqyese e nacionalizmave ballkanik? Kryeministri mund te kete ca te drejte ne kete aspekt, por problemie eshte se i duhet "mbushur mendja" ligjerisht panelit te gjykatesve nderkombetare qe Kosova eshte tashme nje realitet i cili duhet te jete juridik sic eshte faktikisht. Politikanet kosovare, ose sic preferojne te thirren, duhet te kuptojne se sahanlepirja ishte profesion kur ishte ndersa tani duhet qe te behen guzhiniere te vetvetes.

Taulant Malaj, MDY
New York

Death squad leader ‘was top CIA agent’

SERBIA: Gabriel Ronay

THE LATE President Milosevic's secret police chief and organiser of Serb death squads during the genocidal ethnic cleansing of disintegrating Yugoslavia was the United States' top CIA agent in Belgrade, according to the independent Belgrade Radio B92.

The claim that from 1992 until the end of the decade, Jovica Stanisic, head of Serbia's murderous DB Secret Police, was regularly informing his CIA handlers of the thinking in Milosevic's inner circle has shocked the region.

Stanisic is said to have loyally served his two masters for eight years. He is facing war crimes charges at the International Criminal Court at The Hague.


In the terrifying years of Yugoslavia's internecine wars, he acted as the willing "muscle" behind Milosevic's genocidal campaigns in Croatia, Kosovo and Bosnia, including Sebrenica.

According to the charges he faces, Stanisic was "part of a joint criminal enterprise that included former Serbian president Slobodan Milosevic and other Serbian politicians".

Dermot Groome, The Hague's chief prosecutor, has specifically accused him of sending in the Serb Scorpion and Red Beret death squads into the states seeking independence from Belgrade. Stanisic has pleaded not guilty.

Like in a Cold War spy thriller, Serbia's secret police chief met his CIA handlers in safe houses, parks and boats on the river Sava to betray his master's action plans. He provided, it is claimed, information on the whereabouts of Nato hostages, aided CIA operatives in their search for Muslim mass graves and helped the US set up secret bases in Bosnia to monitor the implementation of the 1995 Dayton peace accord.

This has raised awkward questions for Washington. With Stanisic providing chapter and verse of the genocidal slaughter of Croats, Bosnians and Albanians from the early 1990s, should President Clinton have cut a deal with Milosevic at Dayton, Ohio, ending the Bosnian war on such equitable terms for the Serbs? Or, using Stanisic's evidence, should the Americans not have unmasked Milosevic and Radovan Karadzic, the then head of Republika Srpska, as genocidal war criminals and demanded their surrender?

From his prison cell at The Hague, Stanisic countered the charges facing him with an aide memoir portraying himself as "a person who had sought to moderate Milosevic and had done a great deal to moderate the crisis".

In an unusual move, the CIA has submitted classified documents to the court that confirm Stanisic's "undercover operative role in helping to bring peace to the region and aiding the agency's work. He helped defuse some of the most explosive actions of the Bosnian war."

In an interview with the Los Angeles Times, William Lofgren, his original CIA recruiter and handler, now retired, said: "Stanisic provided valuable information from Milosevic's inner circle. But he never took money from the CIA, worked with the agency on operations or took steps that he would have considered a blatant betrayal of his boss."

Thus the judges at The Hague are having to judge a man who allegedly sent the Scorpion death squads to Srebrenica to "deal" with men and boys fleeing the UN-protected Muslim enclave, while working with the CIA trying to end Milosevic's ethnic wars.

The way the CIA apparently viewed their Belgrade "asset" is revealed in an interview with Balkan Insight, a little known south-east European publication.

The emerging picture is a quaint reflection from a hall of mirrors. Greg Miller of the Los Angeles Times, writing about the links between the CIA and the Serb secret police chief, is quoted as saying: "As I said in the LAT story, the CIA do not see Stanisic as a choirboy. When you talk to people who work in espionage, this is often the case.

"Because of the nature of that job, of that assignment, they are working with people who do not have unblemished records, it would be difficult for them to be effective if they only worked with people who had unblemished records.

"People in Belgrade who have been following the career of Jovica Stanisic would say that this was a guy who was an expert in his field; he was a highly-trained and highly-effective spy. His motivation may have been that he wanted to know what the United States was up to.

"He did not believe that Milosevic was taking the country in the right direction - so he wanted to influence events. He saw himself as an important guy who could pull strings behind the scenes to make things happen in Belgrade."

Stanisic apparently did so on his own terms, while trying to remain a loyal Serb. He did not succeed.

Now he is having to account for his actions as Milosevic's loyal lieutenant at The Hague.

Shaqë Shatri, hija e një agjenti të kërkuar për vrasje

Kosovari nga Kushnini i Prizrenit rrëfen historinë e letërnjoftimit të tij të përdorur nga agjenti i SHIK, Ilir Kumbaro

Autore: Serbeze Haxhiaj

Shaqë Shatri,kosovari nga Kushnini i Prizrenit emri dhe të dhënat e të cilit ishin përdorur me vite nga agjenti i shërbimit sekret shqiptar Ilir Kumbaro i akuzuar për vrasjen e kosovarit Remzi Hoxha tregon se letërnjoftimi i tij ishte vjedhur në Tiranë në vitin 1993 në kohën kur akoma nuk ishte i vrarë Remzi Hoxha - Ai thotë se nuk ka asnjë lidhje me Shërbimin Informativ të Shqipërisë dhe se do të padis Kumbaron që ka vjedhur identitetin e tij – Sipas Interpolit dhe MPB-së ekziston një numër i konsiderueshëm i personave që në disa shtete janë regjistruar si shtetas kosovarë



Kushnin , Prizren – 01 prill- Është bërë një javë që Shaqë Shatrit i është prishur qetësia. Ky 64 vjeçar thotë të jetë tronditur kur ka parë letërnjoftimin me të dhënat e tij të shpallura nga policia në Britani të cilat për vite i kishte mbajtur njëri nga ish njerëzit në piramidën e lartë të shërbimit sekret të shtetit shqiptar, Ilir Kumbaro.

Ky person që kohë të gjatë kishte punuar si bukëpjekës në Prizren dhe Zvicër mohon që të ketë pasur lidhje me shërbimin sekret shqiptar dhe të ketë qenë në dijeni se dokumentacioni i tij është duke u përdorur nga Ilir Kumbaro, njëri nga njerëzit e dyshuar të jetë përfshirë në vrasjen e biznesmenit Remzi Hoxha në vitin 1995, për të cilin tashmë ka nisur një proces gjyqësor në Tiranë.

Pasi merr dozën e ilaçeve të përditshme me një ndjenjë mllefi dhe habie njëkohësisht Shaqa rrëfen për “Kohën Ditore” historinë e shkuarjes në Tiranë dhe vjedhjes së letërnjoftimit të tij që për 13 vite ishte përdorur nga Ilir Kumbaro, i cili i fshehur pas emrit të Shaqës si kosovar i ndjekur u kishte ikur kërkimeve të policisë derisa një ditë ai e zbuloi vetveten dhe Shaqa ‘lidhjen’ e tij me agjentin e SHIK-ut.


Ms; Letërnjoftimi i vjedhur në Tiranë dhe jeta e dyfishtë e Kumbaros



Shaqa në dukje nuk përngjan aspak me Kumbaron i cili është gjithashtu 9 vjet më i ri në moshë . Tani flokët e tij janë të zbardhuara krejt për dallim prej fotografisë që ka publikuar policia britanike ku ai ka flokë të zinj. Që prej 9 vjetësh Shaqa nuk është person që mund të flas ose të kërkoj dokumente pa ndihmën e dikujt. Ai ka humbur zërin pas problemeve me sëmundjet e fytit dhe operacioneve të njëpasnjëshme dhe jo vetëm zëri, por në përgjithësi gjendja e tij shëndetësore është keqësuar tej mase. Me një dozë të madhe zemërimi ai flet për historinë e letërnjoftimit të tij më shumë me pëshpëritje, me mimikë dhe kur nuk arrin të kuptohet shkruan ose mundohet përmes familjarëve të tjerë që për nëntë vjet janë mësuar të komunikojnë me të, të tregoj atë që dëshiron dhe nuk pushon së përsërituri derisa të bindet që ajo që ka thënë është kuptuar.

“ Unë kam qenë në shpi kur djali erdhi nga Prizreni. Ai ka qenë të dajat e tij dhe kishte parë lajmet dhe letërnjoftimin tim. Prej asaj dite nuk po mund të qetësohem , nuk po me merr gjumi natën. Jam shumë keq prej shëndeti dhe kjo po më bën të hamendem ta padis atë njeri që ka keqpërdorur të dhënat e mija , atë njeri që për mua nuk është agjent i shërbimit sekret, por një vrasës”, thotë Shaqa.

Tani 16 vjet më vonë Shaqa ka nisur të mbledh copëzat e kujtesës rreth shkuarjes në Shqipëri, dyshimeve rreth humbjes së letërnjoftimit në Tiranë, historisë së përpjekjeve për të ikur në Zvicër dhe njerëzit që kishin kontaktuar me të.” Ka qenë pranverë e vitit 1993 dhe unë po përpiqesha të dal në Zvicër. Kisha punuar disa vite me radhë dhe shefi im zviceran më kishte thënë se nëse mund të dal në Itali do të vinte të më merrte dhe unë kisha nisur të bëjë përpjekjet që të dal ”, rrëfen Shaqa.

Në të njëjtën kohë ai kishte udhëtuar me një fqinjë të fshatit në Tiranë në përpjekje për të sigurua një vizë dhe u kishte paguar bukur shumë një rrjeti emigrantesh klandestinë në Shqipëri, por nuk kishte mundur më kurrë të shkonte në Zvicër. “ Pasi përmes telefoni ish shefi më tha që nuk do të mundte atë muaj të vinte ta merrte unë fillova disa kontrolle për sy tek një mjek në Tiranë. Herën e parë kur shkova për kontroll mjeku më dha një karton që sipas radhës duhet të shkoj një të mërkurë pasdite. Pas tri ditësh unë mora autobusin dhe u nisa për në pjesën ku ai e kishte ordinancën. Rrugës një njeri shtatlartë më përcillte , kuptoi që isha kosovar dhe më mbante thuajse me zor në bisedë. Kaq më ka mbetur në mendje nga ai udhëtim, nuk i kisha vënë shumë rëndësi personit sot as fytyrën nuk i mbaj mend”.

Një të mërkure tjetër, 16 vjet pas Shaqa thotë se mbase asgjë nuk ka qenë e rastësishme. “ Unë shkova te mjeku dhe sipas rregullave ai më kërkoi kartonin për terminin e vizitës futa dorën në xhep dhe nuk e kisha kuletën , pra ajo ishte vjedhur me gjithë dokumentet , kartonin e mjekut mezi bëra atë kontroll dhe pas një jave u ktheva në Kosovë dhe kalova kufirin sërish ilegal “, thotë Shaqa.

Tri vjet më vonë në vitin 1996 Kumbaro ka hyrë në Britani emrin Shaqë Shatri duke bindë zyrtarët e emigracionit se është refugjat nga Kosova dhe po ikën për shkak të ndjekjes nga serbët dhe ia kishte arritur të merrte një pasaportë britanike.

Letërnjoftimi që Shaqa thotë t’i ishte vjedhur në Tiranë kishte plotë dhjetë vjet afat sepse para se të nisej ai ishte pajisur me letërnjoftim të ri, kurse historia për të nxjerr një tjetër gjithashtu rrëfen të ketë qenë e vështirë. “ Unë e lajmërova policinë në Tiranë për letërnjoftimin, paratë dhe dokumentet tjera që më ishin vjedhur dhe u ktheva në Kosovë pa ditur çfarë kishte ndodhur. Kurse këtu policia më maltretoi javë të tëra derisa e nxora dokumentin e ri”, tregon ai.

Shaqa ishte kthyer në Kosovë për t’u kthyer në Shqipëri gjashtë vetë më vonë gjatë luftës në vitin 1999, ku letërnjoftimin e tij të ri e kishin konfiskuar në kufij policia . Pas luftës ai ishte regjistruar dhe marrë dokumentin e UNMIK-ut dhe kishte nxjerr dokumente në shërbimin e ofiqarisë dhe qendrën e regjistrimit civil sa herë i ishin nevojitur. Të njëjtat dokument janë marrë edhe “nga dikush tjetër”, për nevoja të Ilir Kumbaros derisa ky i fundit kishte zbuluar vetë identitetin e tij të rremë pak muaj më parë.

Kumbaro i kërkuar për vrasje kishte bërë një jetë të dyfishtë me emrin dhe të dhënat e Shaqë Shatrit, por jo edhe me specifikat biometrike dhe këto të dhëna të rreme ai do t’i zbulonte vetë në përpjekje për të siguruar disa ndihma si person me probleme të depresionit dhe stresit të cilat nuk i ka Shaqa në Kosovë. Ai do të mund të kishte qëndruar edhe më tej në Londër nëse nuk do të kishte bërë një gabim. Në vend që të regjistrohet si Shaqë Shatri në Autoritetin Shëndetësor në Ealing, Hammersmith dhe Hounsloë, Kumbaro ka përdorur emrin e tij të vërtetë.

Pak kohë më vonë ai anulon regjistrimin, por ka kjo ka qenë një element i mjaftueshëm për detektivet britanikë që po e ndiqnin Kumbaron, pas një kërkese nga të autoritetet e shtetit shqiptar në qershor të vitit 2008.

I ulur në oborrin e tij në Kushnin të Hasit, Shaqa në Kosovë ka një shpjegim tjetër në zhanrin popullor për këtë.

“Eh thonë se kur vret dikë askush mos foltë e në mos paftë, therrra flet. Edhe ai e ka qitë vetveten. Po ta kisha parë do ta kisha pështyrë. Është turp që agjentë të tillë të ketë në shërbim sekret”, thotë Shaqa.

Historia e identitetit të rrem të Kumbaros do të përfundonte në shtator 2008 kur hetuesit nga njësiti për ekstradim i Scotland Yard, arrestuan njeriun që e quante veten Shaqë Shatri në banesën e tij në Fulham i cili edhe në momentin arrestimit kishte këmbëngulur se nuk është Ilir Kumbaro, por Shaqë Shatri.



Ms: Ilir Kumbaro “ka marrë” pa problem dokumente në Kosovë ?


Deri në këtë kohë Shaqa rrëfen të ketë jetuar me barrën e shumë vuajtjeve nga varfëria dhe sëmundja .E gjithë familja e tij 7 anëtarësh mbahet me një pension prej 50 eurove dhe një rrogë mësuesi që merr djali i tij i vetëm. “ Njeriut çka nuk po i ndodhka në jetë. Deri në këtë kohë e kam pasur hallin e sëmundjes sepse kjo rrogë që merr djali dhe pensioni nuk po na dalin as për barna. Kurrë nuk kisha menduar që emri im do të hynte në lojërat e shërbimit sekret”, thotë ai.

Policia britanike ka gjetur përveç fotografive të Shaqë Shatrit se në regjistrat e shërbimit të ofiqarisë në Prizren janë lëshuar dokumente për Ilir Kumbaron në emër të Shaqë Shatrit dhe pa shumë problem të njëjtat kanë kaluar flirtin e verifikimit në mungesë të shërbimit konsullor, nga UNMIK-u tani edhe nga Ministria e Punëve të Brendshme.

Ruzhdi Hoxha drejtor i shërbimit të ofiqarisë në Prziren thotë se kjo ka mundur të ndodhë ngase kërkesë për të nxjerr certifikatë të lindjes mund të bëjë çdo kush dhe ajo mund të lëshohet pa problem për cilindo, kurse vërtetësia e saj kur nevojitet për jashtë vendit verifikohen në MPB. “ Ne nuk bëjmë hetime. Ne lëshojmë certifikata për personat regjistruar dhe këto janë punë të MPB-së pastaj. Nuk them që nuk janë marrë certifikata në këtë rast në emër të personit Shaqë Shatri. Ne kemi gjetur se ky person i takon departamentit të ofiqarisë në fshatin Pirajë “, thotë Hoxha për gazetën.

Nga zyra e Interpolit në Prishtinë gazeta nuk ka mundur të marr të dhëna rreth numrit të personave të zënë apo të kërkuar që kanë përdorur dokumente të dyfishta dhe për shfrytëzim të dhënave të rreme nga persona të kërkuar. Sipas zyrtarëve të saj këto janë të dhëna konfidenciale që i jepen vetëm prokurorisë sipas nevojës.

Në Ministrinë e Punëve të Brendshme tashmë kanë filluar të vijnë rekomandimet nga EULEX në lidhje me raste të tilla të shfrytëzimit të të dhënave nga njerëz të përfshirë në shërbimin sekret dhe njerëz të tjerë të përfshirë në vepra penale.

Zëvendës/ministri i Punëve të Brendshme Fatmir Xhelili , i ka thënë gazetës se ministria posedon të dhëna se një numër i konsiderueshëm i personave nga disa shtete përreth Kosovës janë të paraqitur në vende të ndryshme si shtetas kosovarë. “ Ne nuk kemi dijeni rreth hetimeve të bëra në raste si ai i Ilir Kumbaros, sepse Interpol nuk komunikon me ne drejtpërdrejtë. Por, e dimë se ekziston numër i konsiderueshëm i personave jashtë vendit që mbajnë identik të kosovarëve dhe ne u kemi kërkuar vendeve të ndryshme që të na i paraqesin listat e emigrantëve të paraqitur si kosovarë në mënyrë që ne t’i verifikojmë ato”, ka thënë Xhelili për gazetën.

Sipas tij pas formimit të shërbimit konsullor do të mund të verifikohen në mënyrë më efikase raste të tilla të përdorimit të identitet të huaja.

Ndërkohë në Tiranë vazhdon prej kohës procesi gjyqësor për çështjen tashmë të quajtur “Remzi Hoxha”. Ish agjentë të SHIK-ut, përfshi edhe vetë ish kreun e shërbimit sekret shqiptar Fatos Klosin kanë dhënë dëshmi mbi ngjarjen.

Zyrtarë të Prokurorisë në Tiranë i ka thënë “Kohës Ditorë”, se janë duke pritur ekstradimin Kumbaros që sipas provave të mbledhura pikërisht ai ( Kumbaro) është personi që e ka takuar për herë të fundit Hoxhën.

“Dyshimet janë vërtetuar edhe nga dëshmitë e tjera të rojeve dhe punonjësve të tjerë të një ndërtese të SHIK-ut në Lezhë. Emri i Ilir Kumbaros është përmendur në dëshmitë e ish-agjentëve të SHIK në rastin "Remzi Hoxha". Ata kanë treguar se e kanë marrë biznesmenin në një punishte në Tiranë duke e dërguar në Lezhë dhe dorëzuar tek Ilir Kumbaro. Atje ishte keqtrajtuar biznesmeni shqiptaro-maqedonas i cili ka vdekur gjatë torturave, trupi i të cilit ende nuk është gjetur”.

Sipas dosjes së Prokurorisë së Krimeve të Rënda, Ilir Kumbaro, ka qenë i pranishëm gjatë shoqërimit dhe marrjes në pyetje të tre personave: Ziso Kristopulli, Remzi Hoxha dhe Avdyl Loshaj. Ata dyshohet se janë mbajtur në bazën sekrete të SHIK-ut në Vain të Lezhës, ku sipas hetimeve janë keqtrajtuar gjatë marrjes në pyetje nga punonjësit e Shërbimit Informativ.

Gjykata e Ëestminster në Britani ka venduar javën e kaluar për ekstradimin e Kumbaros dhe ai pritet që muajin e ardhshëm t’i bashkohet treshes së akuzuar për rastin Hoxha Arben Sefgjini, Avni Koldashi dhe Budjon Meçe.

Shaqë Shatri në Kosovë lutet të ketë jetë deri në përfundim të këtij gjyqi, proces ky që do të qartësoj edhe lidhjen e tij me Kumbaron. Ai ka filluar të jetoj me këtë histori me të cilën pa dashur thotë se është bërë pjesë e saj.

BREAKING NEWS

BINGHAMTON, N.Y. - A gunman entered an immigration services center in downtown Binghamton on Friday, shot several people and took dozens of hostages, according to media reports.
NBC's Pete Williams cited city and state officials as saying that as many 13 people might have been killed. But Williams cautioned that the information was very preliminary and may change as the hours go by because police were still searching the building.
At least 41 people were in the American Civic Association building at the time of the shooting, The Binghamton Press & Sun Bulletin reported.
Four people were removed from the building on stretchers and taken to hospitals, and 10 more ambulances were called, the newspaper reported. The condition of those shot was not immediately clear.
A man went into the group's building and started shooting, according to police scanner traffic reported by WBNG-TV.
The gunman had a high-powered rifle, Mayor Matthew Ryan told the newspaper.
Some later left building
When the shooting started, people escaped to the basement in search of safety. More than a dozen people were hiding in a closet for more than an hour.
Some people were later escorted out of the building, WBGH reporter Sophia Ojeda said.
The American Civic Association's Web site says it helps immigrants and refugees with counseling, resettlement, citizenship, family reunification, interpreters and translators.
The suspect was described as a man in his 20s between 5 feet, 8 inches, and 6 feet tall, wearing a bright green nylon jacket and dark-rimmed glasses.
School locked down
Police locked down a nearby high school and advised local business owners to stay inside.

Rich Griffith, who works across the street from the hostage scene, said he saw three people carried out of the building on stretchers alive.
Linda Miller, a spokeswoman at Our Lady of Lourdes Hospital in Binghamton, confirmed that a student from Binghamton University was being treated at the emergency room. Miller said she didn't know the nature of the injuries.
"We're on full alert anticipating we're going to get additional casualties," Miller said.
Binghamton, with a population around 45,000, is about 150 miles northwest of New York City.